Kwidzyń czy Kwidzyn? W Kwidzynie czy w Kwidzyniu?
Kwidzynianie są bardzo uczuleni w kwestii odmiany nazwy swego rodzinnego miasta. Niestety, pomyłki zdarzają się bardzo często.
Chyba prawie każdy z nas ma w rodzinie kogoś, kto stosuje błędną formę: w Kwidzyniu.
Ważne jest, aby uświadomić sobie, że miasto nazywa się Kwidzyn, nie Kwidzyń, dlatego mówimy
w Kwidzynie (jak np. w Rogalinie czy w Lublinie).
Pochodzenie nazwy wyjaśnił Witold Iwicki, były pracownik Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego, później dyrektor kwidzyńskiego I LO:
„Kwidzyn to spolszczona pruska nazwa „Kwedis”. Najstarsze zapisy typu Quedin pochodzą
z 1233 roku. Pochodzi ona od hipotetycznego pruskiego imienia „Kwedis” z przyrostkiem
„-in”. Nazwy na „-in” z twardym końcowym –n- tworzyły formy dopełniacza liczby pojedynczej z „-na”, miejscownika liczby pojedynczej z „-e”, stąd: jadę do Kwidzyna, a nie do Kwidzynia, mieszkam w Kwidzynie, a nie w Kwidzyniu – wyjaśnia Iwicki.
Błędna postać „Kwidzyń” z miękkim końcowym „-ń”, pojawiła się po roku 1918 w wielu źródłach, niestety także urzędowych, np. na mapach, drogowskazach, dworcach kolejowych, w prasie, dzisiaj także w języku spikerów radiowych i telewizyjnych.”
Podpowiadamy, jak odmienić słowo Kwidzyn:
Mianownik – kto? co? (jest) Kwidzyn
Dopełniacz – kogo? czego? (nie ma) Kwidzyna
Celownik – komu? czemu? (przyglądam się) Kwidzynowi
Biernik – kogo? co? (widzę) Kwidzyn
Narzędnik – z kim? z czym? (idę) z Kwidzynem
Miejscownik – o kim? o czym? (myślę) o Kwidzynie
Wołacz – o! (ty) Kwidzynie
Prof. Jerzy Bralczyk również rozwiewa wątpliwości! 🙂
