SŁOWO GRAM ODMIENNE!
Kiedy chcemy kupić pięć kilogramów jabłek lub piętnaście dekagramów szynki, to nie mamy wątpliwości, czy te słowa dobrze odmieniamy. Największy problem sprawia nam wyraz GRAM. Odmieniać czy nie odmieniać? Oto jest pytanie… Słowo GRAM, będące nazwą jednostki masy, jest ODMIENNE i powinno być ODMIENIANE, a pozostawienie go w postaci nieodmienionej (mianownikowej) jest błędem fleksyjnym! Poprawnie zatem jedynie: 10 […]
Kłopotliwa Rumia
Rzeczowniki zakończone na ‑ia sprawiają piszącym po polsku niemały kłopot. Poprawny ortograficznie jest zapis dopełniacza nazwy Rumia przez jedno ‑i, a zatem: Jadę do Rumi. Pochodzę z Rumi. Przypadek Liczba pojedyncza Liczba mnoga Mianownik (kto? co?): Rumia Rumie Dopełniacz (kogo? czego?): Rumi Rumi Celownik (komu? czemu?): Rumi Rumiom Biernik (kogo? co?): Rumię Rumie Narzędnik (z kim? z czym?): Rumią Rumiami […]
Puf powraca ze zdwojoną siłą!
Wyjaśniamy i podążamy za poprawnością! W mowie potocznej często spotykamy się z tą pufą, ale warto zapamiętać, że jedyną formą, którą dopuszczają słowniki jest: ten puf (od franc. pouf) – czyli miękki, niski taboret obity w całości tkaniną lub skórą. Zarówno francuskie pouf, jak i polskie wyrazy bliskoznaczne: stołek, taboret, fotel są rodzaju męskiego, więc trudno zgadnąć, skąd w polszczyźnie pufa. […]
Naprawdę czy na prawdę? Łącznie czy rozdzielnie?
Ty też nie wiesz, jak to zapisać? Nie przejmuj się! Mistrzowie również popełniają błędy. Jeśli masz wątpliwości, zajrzyj do słownika. Dlaczego to wyraz kłopotliwy? Wyrażenia przyimkowe piszemy rozdzielnie. Regułę tę potwierdza pisownia „na pewno”. Naprawdę jest tu jednak wyjątkiem. „Naprawdę” pisane łącznie to partykuła potwierdzająca, że to, o czym mowa, jest prawdą, lub wyrażenie zdziwienia, zaskoczenia, […]
Kwidzyń czy Kwidzyn? W Kwidzynie czy w Kwidzyniu?
Kwidzynianie są bardzo uczuleni w kwestii odmiany nazwy swego rodzinnego miasta. Niestety, pomyłki zdarzają się bardzo często. Chyba prawie każdy z nas ma w rodzinie kogoś, kto stosuje błędną formę: w Kwidzyniu. Ważne jest, aby uświadomić sobie, że miasto nazywa się Kwidzyn, nie Kwidzyń, dlatego mówimy w Kwidzynie (jak np. w Rogalinie czy w Lublinie). […]
Ogonki w języku polskim
Przedstawione plakaty pokazują, że Polacy dość często zapominają o ogonkach, czyli tzw. znakach diakrytycznych. Z czego to wynika? Pisząc np. pospieszne esemesy nie stosujemy znaków diakrytycznych, dlatego ogonki znikają z języka, wychodzą z użycia. Niemal co drugi esemes wysyłamy bez polskich ogonków i kreseczek – wynika z badania przeprowadzonego w lutym 2013 roku przez ARC […]
Nie ma tego złego… lutego, lutego, kolego ;)
NAPISZEMY POPRAWNIE: 10 lutego 2018 Kiedy nie jesteśmy pewni, której formy użyć, powinniśmy skojarzyć sobie to wyrażenie z „10 dzień lutego”, więc poprawnie należy powiedzieć: „dziesiąty lutego”, bądź napisać „10 lutego”, w żadnym wypadku „10 luty”! Często zapominamy o ukrytym słowie dzień, np. Dziś jest 10 dzień lutego. Z powodu wygody i ekonomiczności języka mówimy: 10 luty. Potocznie: Dziś jest […]
Samokrocząca i inne samosie :)
Aby rozwikłać zagadkę językową z poprzedniego wpisu trzeba przyjrzeć się wyrazowi samo: samo- to pierwszy człon wyrazów złożonych, oznaczający: sam, własny; wskazuje w przymiotnikach na wykonywanie, funkcjonowanie czegoś bez czyjejś pomocy, jak Zosia Samosia z wiersza Juliana Tuwima, "Bo wszystko Sama! Sama! Sama!". Takich samosich wyrazów jest bardzo dużo i pisownia zawsze jest łączna, np.: samosuszące, […]
Jeden wyraz, a tyle możliwości :)
W pewnej myjni samochodowej… Szukając pomp membranowych… A może trochę wytworów filmowych 🙂 I bądż tu mądry! Która wersja jest poprawna? Może ktoś rozwikła tę zagadkę…?
Memento mori…
W rodzinnym grobie może być spokojnie, ale czy radośnie? Żywi, miejcie się na baczności, pamiętajcie o śmierci! 😉 Te życzenia nastrajają nas kontemplacyjnie. Idąc dalej tym tropem, spacerując po wiejskich starych cmentarzach można oddać się zadumie czytając napisy na nagrobkach: CO NAS SPOTKAŁO WAS NIE OMINIE, BO MY JUŻ W DOMU A WY JESZCZE W GOŚCINIE […]
